Tripje naar de Out back 7 en 8 november

De 7e begon de dag weer in het zwembad. In zou daar best aan kunnen wennen. De rest van de ochtend hebben we in ledigheid doorgebracht. In de tuin, bakkie koffie erbij. Lekker lui. Na de lunch gingen we naar Bingara, naar Anita en Chris.
Anita kwam ons ophalen. Een rit van ruim anderhalf uur op een bijna kaarsrechte wegen. Het grootste deel gelukkig geasfalteerd. Langs de weg was de droogte heel goed te zien. Grote vlakten met hier en daar nog een enigszins groene boom, wit en grijs gras. Alleen de cactussen waren nog groen. Heel treurig om te zien, maar op een bepaalde manier ook mooi. Niet voor de mensen die daar leven, dat niet natuurlijk.
Op een gegeven moment ging de we over op van die rode wegen die je wel op tv ziet als je een natuurdocumentaire kijkt over Australië. Dat stoft! We zagen ook hier en daar kangoeroes, ik zou zeggen natuurlijk, je bent tenslotte in Australië.
Uiteindelijk kwamen we op het terrein van Anita en Chris. Maar dan ben je nog niet, dan moet je nog een heel end rijden. Het bezit is 2428 hectare groot en het heet River Bend. En ja, er ís daar een rivier, waar zowaar ook water in staat. Dit mag alleen gebruikt worden voor de beesten, niet om het land te sproeien.
Het huis is nog helemaal niet klaar, maar dat was geen probleem. Het gaat toch niet regenen...
We hebben een heel stuk gewandeld en hun plannen gehoord. Er staat aan de kant van de rivier een snoepie van een cabin, die je kan huren. Het lijkt ons geweldig. Eenmaal terug heb ik een klein stiertje gevoerd met brood. Was leuk. Ik verdenk de mannen er van dat ze dachten dat dit Hollandse stadsvrouwtje dat niet zou durven. Ze hadden zo'n lol. Maar helaas, deze stadse griet is écht niet bang voor zo'n stiertje. Ik heb hem dus gevoerd en geknuffeld.
Later zouden we naar de sunset gaan kijken vanaf een hoog gelegen punt, maar helaas waren we net te laat. Het was wel een mooie rit, met zo'n 4-wheel drive dwars door de bergen. We hebben er van genoten.
Uiteindelijk moest er nog gegeten worden ook. Niet mijn meest favoriete bezigheid als ik het niet zelf uit kan kiezen. Toen het splinternieuwe fornuis eindelijk werkte, werd er gekookt en daarna gegeten. Het moet gezegd worden dat het goed eetbaar was, zelfs voor ons.
Wij waren inmiddels wel hartstikke moei en een uurtje later lagen we in ons bedje. Weer geslapen als 2 ossen. Ik word hier nog eens heel goed in slapen!
Rob heeft in de vroege ochtend zoveel mogelijk vogeltjes op de foto gezet. Die zijn 's morgens vroeg nog het meest actief. Is het nog niet zo heet. Daarna hebben we op de veranda gezeten met een kopje koffie. Gezellig zitten praten.
Tja, en dan moet je toch weer afscheid nemen. Eerst van Chris, die verderop beton aan het storten was. Anita ging ons naar Bingara brengen, waar wij , na een uitgebreide lunch, werden overgedragen aan Leonie. Zij bracht ons weer naar Moree.
Morgen gaan we voor de verandering weer een stukje vliegen; naar Sydney. Het volgende verslag komt dan van Lane Cove Park.