22 oktober

Gisteravond nog even een gekko uitgezet. Die wilde kennelijk ook eens binnen slapen. Nou, mooi niet. Ze kwebbelen te veel.
Vanochtend werden we weer gewekt door de regen. Nu was het behoorlijk serieus. De ene kletterbui na de ander. En dan van het tropische soort. Tussendoor af en toe droog, maar dan ging het al gauw weer los. Toen het dan toch wat leek op te klaren zijn we naar Cape Tribulation gereden. Dat is het noordelijkst dat je met een gewone auto kunt komen. Het weer werd alsmaar beter, dat was dan ook mooi meegenomen. Het is zo’n 31 kilometer rijden en dan niet gewoon maar rechtuit, maar er zit nog een flinke klim in, slinger de slanger dus, en er waren ook hele stukken waar je niet harder dan 40 mag rijden ivm eventueel overstekende kasuarissen.
We gingen vandaag op zoek naar het strand en het hogergelegen uitkijkpunt, want die hadden we in 2016 niet kunnen vinden. Het strand was zo mooi als je het maar hebben wil. Wit strand, de blauwe zee en geen krokodil te zien. Helemaal top. Foto’s gemaakt natuurlijk. Verderop was dan het wat hogergelegen uitkijkpunt. Mensen, mensen, wat is het hier toch vreselijk mooi! Het zal niemand meer verbazen dat we bij het uitkijkpunt stuitten op 2 Nederlandse jongens. Even een praatje gemaakt natuurlijk. En weer verder. Mooie stranden maken dorstig, dus ergens maar een sapje gedronken. En maar weer zuidwaarts. We hoopten verderop dan toch eindelijk fish en chips te kunnen eten. Ja, we zijn aanhouders en ....de aanhouder wint! Ze waren open én ze hadden fish en chips. We hebben ze met smaak opgegeten, tot de laatste kruimel.
Een stukje verder zou er een vlinder- en insectenmuseum zijn en wij wilden daar wel even gaan kijken. Het museumpje zat in een houten gebouwtje. We werden verwelkomt door een vrouw die zeker 80 jaar was. Maar kwiek. En ze had een behoorlijke verzameling insecten verzameld van over de hele wereld. Ik heb met verbazing gekeken naar de schitterende tekeningen die op de vaak hele kleine beestjes zaten. Of ze er met een heel dun penseeltje op getekend waren. Zó mooi en zó divers. Er waren ook kevers met allerlei kleuren metalic, onwaarschijnlijk! Schitterend. Echt waar. Buiten zagen we ook nog een soort vosje. Zodra we weer in de bewoonde wereld
De volgende stop moest bij de benzinepomp/supermarkt/souvenierwinkel/drogist zijn. Het brood was op. Dat kan natuurlijk niet. Zonder boterham met kaas komen we nergens.
Het leek hoe zuidelijker we kwamen steeds bewolkter te worden en toen we weer “thuis” waren ging het even flink regenen.
Nu horen we de krekels en de cicades tegen elkaar op tsjlilpen. Het is weer droog en wij gaan onze koffers pakken. Morgen weer verder. Hopelijk hebben we dan weer de mogelijkheid om de verhalen die ik de afgelopen dagen getypt heb te uploaden.
De gekko is ook weer terug. Hij verstopt zich. De slimmerik!